We zitten tussen omringende flats onder een door hen zelfgemaakt afdakje aan een houten tafel. Rondom ons afgezette kleine moestuintjes in rijen naast elkaar. Wendy Mastenbroek en René Krijger waren getrouwd en beheren nu nog samen de Bijentuin.
Ontstaan van de Bijentuin
Wendy: ‘Vroeger kon ik nog geen kamerplant levend houden. Ik wist zelfs vetplanten nog te vermoorden. Ik was begonnen met die stomme Albert Heijn moestuintjes, maar uiteindelijk vond ik het toch wel leuk. Op een gegeven moment stond mijn hele balkon vol planten. Toen hier zes jaar geleden tuintjes vrijkwamen, dachten we: We gaan er voor!’ René vertelt: ‘We doen het beheer nu bijna vier jaar. Groenkracht vroeg destijds wie het beheer van hen wilde overnemen. We onderhouden het, zorgen dat het netjes blijft en maaien het gras; in het begin was dit zitje met terrasje er niet, was het een soort afvalput. Voor de palen van de overkapping hebben we subsidie gehad en verder zelf gebouwd. Ik zit nu in de ziektewet, maar deed het beheer ook al toen ik nog fulltime werkte bij een productiebedrijf.’ Wendy: ‘Ik ben al een aantal jaren geleden afgekeurd.’
Samen tuinieren
Rene: ‘Er zijn 37 stukjes tuin en vorig jaar hebben we er nog een stukje extra bij kunnen verwerven. Per gezin mag je maximaal drie stukjes tuin hebben. Er zijn 22 huishoudens die meedoen, de meeste uit flats hier vlakbij. Het leuke van tuinieren vind ik, dat het altijd verrassend is. Elk jaar is het anders. Dit jaar hebben we bijvoorbeeld heel veel last van naaktslakken, die vreten alles aan. Het is een hele multiculturele moestuin, mensen met allerlei soorten achtergronden, de jongste zijn dertigers.’ Wendy: ‘De meeste doen vooral mee vanwege het eten dat het oplevert en het telen; veel mensen vinden het ook gezellig. Je zit vaak langer na te babbelen dan dat je bezig bent met de planten water te geven of het onkruid wat bijhouden met wieden.’
Hoe vaak komen jullie hier? Wendy: ‘Dat is wisselend. Soms iedere dag, om de dag en ’s winters bijna nooit. In het voorjaar begint alles weer een beetje op te starten.’ René: ‘Voor de Corona zaten we hier bijna elke avond. Vaak met meerdere tuinders, de ene nam een pot koffie mee, de ander thee en weer een ander koekjes. Dan zaten we hier lekker tot een uur of tien, elf of je ging gezellig barbecueën.’ Wendy: ‘Er zijn drie hindoestaanse vrouwen, die hebben het soms in hun bol; dan gaan ze roti en lekkere hapjes maken, die we hier opeten. Maar door de Corona kregen dat een harde klap, ook omdat veelal oudere mensen meedoen, die tijdens Corona wat meer afstand namen. Nu begint dat langzaam weer een beetje terug te komen. Mensen bellen elkaar ook op: ik ga straks naar de tuin, kom je ook?. Dus het is ook een ontmoetingsplek. Er staan een paar mensen op de wachtlijst. Het gaat vooral van mond-op-mond. Mensen komen langslopen en vragen dan of er een plekje vrij is.’
Ontwerp
In de Gillisbuurt in de Schubertlaan is in het voorjaar van 2014 een nieuwe buurtmoestuin opgericht: de Bijentuin. Met de deelnemers uit de omliggende flats is de aanleg voorbereid en aangelegd.
Tijdens twee workshops heeft Groenkracht met geïnteresseerde bewoners gewerkt aan het ontwerp van de nieuwe tuin. Rutger Spoelstra van Groenkracht heeft de plek geanalyseerd en heeft het ontwerp gemaakt.
Er staan hoge bomen, waardoor er alleen aan de rand veel zon zal zijn. De plek is goed beschut tegen wind. De mensen wilden graag een eigen stukje, van verschillende groottes. Er komt aan de meest donkere kant een plek met alleen kruiden. Ook tussen de fruitstruiken aan de rand kunnen kruiden staan.Een waterpomp is belangrijk, met een vijver om het water af te voeren. Verder is er een zitmogelijkheid met twee banken. Bij de entree zijn verhoogde bedden: boomstammen met daartussen aarde.
Meer informatie
Bijentuin
Schubertlaan (achter de Haydnflat)
Delft